Om op zijn Nederlands te zeggen: Zo héhé, eindelijk weer eens tijd om een blog te schrijven! Hoogste tijd om na alle drukte weer eens bij te praten.
Het is druk geweest met studie, de praktijk en werk. Ik ben in mei van baan gewisseld, ja naast de praktijk werk ik ook nog parttime in loondienst, en dit heeft bij mij weer even tijd nodig gehad om op zijn plekje te vallen. Voor mij is het werken in loondienst en het opbouwen van de praktijk een hele mooie combinatie: ik heb een vast inkomen en kan op deze manier mijn praktijk laten groeien zonder financiële stress. Veel mensen vragen mij of ik niet 100% voor mijzelf zou willen werken, een jaar geleden zou ik gezegd hebben: nee hoor, ik ben gek op het kantoorleven en zou het niet willen missen. Mijn antwoord vandaag de dag is: Ja, in de toekomst wil ik graag kunnen leven van mijn praktijk. Het werken in loondienst vind ik op dit moment nog ontzettend leuk, ik leer heel veel nieuwe mensen kennen en ik hou van de dynamiek van het kantoorleven. Het sparren met collega’s, een manager om mee samen te werken en die je begeleiding kan geven waar dat nodig is. Het valt voor mij echter niet meer te ontkennen dat ik een heel ander pad voor mijzelf zie. Mijn hart ligt bij mijn praktijk, bij de Chinese geneeskunde en het begeleiden van mensen naar een goede gezondheid. Als je mij vraagt: “Waar sta je over 5 jaar?” dan zeg ik je: “Over 5 jaar sta ik in mijn eigen praktijk en kan ik hier van leven!” Terwijl ik dit opschrijf voel ik een kriebel in mijn buik van enthousiasme! Leven van mijn praktijk! Dat is echt een droom die werkelijkheid mag worden. Nu nog niet, de tijd is nog niet rijp, maar over een paar jaartjes zeker wel!
Dan even naar mijn studie: jeetje mina dat viel niet mee. Afgelopen jaar ben ik begonnen met de opleiding: Basis vakopleiding Chinese Geneeskunde: HET begin van de acupuncturisten opleiding. Gelukkig ben ik al een hele tijd bekent met de Chinese Geneeskunde en was er veel van de stof al bekend bij mij. Echter ontbrak er nog wel het één en ander en dat
is er dit jaar “even” ingestopt. Nu is leren uit boeken absoluut niet mijn sterkste punt en nu opeens moest ik hele hoofdstukken lezen uit dit boek ---->
1285 Bladzijden met theoretische Chinese geneeskunde IN HET ENGELS!!!! Nu is mijn Engels best goed (vind ik zelf) maar ik kan je vertellen dat dit ECHT heel pittig was. Ik begon vol goede moed aan het eerste hoofdstuk….. Na 6x de eerste drie zin gelezen te hebben gaf ik het op; Oké morgen weer een dag. En zo ging het eigenlijk het hele jaar door. Hoe ik het ook probeerde, door dat boek kwam ik echt niet! Gelukkig hebben we om de week les, grotendeels digitaal want ja Corona…. Petje af voor alle leraren die elke keer weer enthousiast tegen een laptop hun verhaal vertelde. En ook petje af voor alle studenten, die op deze manier spaghetti probeerde te maken van alle stof die ze zich toegeworpen kregen. Het eerste halfjaar kwam ik fluitend door; allemaal herhaling van wat ik al wist. Het tweede half jaar viel me iets zwaarder. Ik gedij goed in een omgeving waar ik hands-on dingen kan leren. Veel praktijk voorbeelden en met de stof werken. Voor zo’n praktisch persoon is deze manier van leren niet ideaal.
Zo zat ik een week voor mijn examen door de studiemap te bladeren, geen idee wat ik nu nog moest herhalen, geen idee wat ik moest verwachten van het examen. Dus las ik de hele map nog eens door, probeerde ik nogmaals door het dikke boek te gaan, werd ik zo chagrijnig van het dikke boek dat ik deze in het Nederlands heb besteld en heb ik alle online toetsen die we hebben gemaakt nog maar eens doorgenomen. Met het gevoel dat ik niet was voorbereid reed ik zaterdag naar de locatie in Amsterdam. Eindelijk zag ik mijn medestudenten weer en er werd druk nog in boeken gebladerd, kennis uitgewisseld en discussie gevoerd over diezelfde stof. Ik ben stilletjes naar binnen gegaan, heb mijzelf in stilte nog even voorbereid en heb een schietgebedje gedaan. De toets viel me tegen, thema’s die ik links had laten liggen werden veelvuldig naar voren gehaald en meestal twijfelde ik over 2 antwoorden. Ondanks dat er ook echt wel vragen bijzaten waar ik zo antwoord op kon geven ging ik met een vervelend gevoel van falen richting huis. Dit zal ik moeten herkansen bleef er door mijn hoofd spoken. Ik kreeg een knoop in mijn maag: wat als ik het niet haal? Wat als ik nooit van mijn praktijk zal kunnen leven? Wat als ik het niet red om acupuncturist te worden? Wat ga ik dan doen?
Allemaal gedachtes die ik het ene moment beter kon relativeren dan de andere keer. Onze “mind” is krachtig en kan je dingen doen geloven die gewoonweg niet waar zijn.
Dinsdag kwam het verlossende woord: je hebt het examen met een voldoende afgerond!!! Onvoorstelbaar!!! Ik was in shock en kon eigenlijk niet geloven dat dit waar was. Potverdikkeme!!! IK HEB HET GEWOON GEHAALD!!
En nu valt de stress van mij af. I GOT THIS! Ik weet dat ik het kan, dat ik een goede therapeut ben en alleen maar beter word. Soms moet ik mijzelf hier alleen even aan herinneren.
Gister liep ik op het strand, met mijn voeten in de zee kwam er een groot gevoel van geluk over mij heen. Ik ben weer een stapje dichter bij het verwezenlijken van mijn droom. And damn: THAT FEELS GOOD!!