Het is 5 voor 8 in de ochtend en ik zit op het dakterras van het hotel midden in #Kathmandu. Het is al druk op straat. Deze stad heeft een bijzondere geur; een combinatie van kruiden, wierook en uitlaat gassen. De geluiden, het uitzicht en de geuren zorgen voor een vreemde sensatie. De drukte van de stad is overweldigend, maar hier op het dak waar niemand mij kan zien, komt er een bepaald soort rust over mij heen. Het is de laatste dag van mijn reis naar #Nepal. Het land heeft mij totaal verrast. De cultuur, de mensen, de schoonheid, de puurheid en de #natuur zal ik nooit vergeten. Beter nog, ik weet zeker dat dit niet mijn laatste keer hier zal zijn. Het voelt als een nieuw begin, al weet ik nog niet waar dit dan een nieuw begin van gaat zijn. Het voelt goed, vertrouwd en rustgevend. Het komt goed, is het zinnetje wat constant door mijn hoofd gaat. Afgelopen dagen/weken ben ik opzoek geweest naar de reden van deze reis. Ik geloofde dat mijn spontane keuze om naar Nepal te gaan een soort diepe betekenis moest hebben. Twee weken lang ben ik bezig geweest deze betekenis te vinden. En nu zit ik hier en besef ik mij dat hoe harder je zoekt, des te groter de kans is dat je het niet zult vinden. Stilstaan, intens genieten van de dingen om je heen, rust vinden in ‘wat is’ DAT zijn de momenten waarin je antwoorden zult vinden. ‘Je bent niet goed genoeg’ is een soort mantra welke zich keer op keer herhaalt in mijn hoofd. Twijfels over mijn werk als therapeut; kan ik dit wel? Moet ik niet eerst meer opleidingen volgen? Moet ik dit wel willen doen als werk? Iets in mij zorgt ervoor dat ik deze vragen iedere keer weer aan de kant schuif en doorzet. Ik ben niet op deze wereld gekomen om een leven te leiden waar ik niet gelukkig van wordt. Ik ben hier om het beste uit mijzelf te halen, te groeien als therapeut en als mens. Ik ben hier om mens en dier te helpen, te helpen om letterlijk lekkerder in hun vel te zitten en te helpen door ze nieuwe inzichten te geven. Mijn kijk op de wereld met mensen delen en wellicht iemand stimuleren het anders te doen dan anders. Tijdens deze reis is er geen oerknal geweest, is mijn leven niet opeens op zijn kop gaan staan, maar ergens diep van binnen weet ik dat ik deze reis heb moeten maken om verder te komen.
Deze bladzijde schreef ik op de laatste dag van mijn reis in Oktober 2019. Inmiddels zijn we 4 maanden verder en is er heel wat veranderd. Ik heb de knoop door durven hakken en ben minder uren gaan maken op kantoor. Op deze manier heb ik ruimte gecreëerd om te doen waar ik heel blij van wordt; mijn bedrijf uitbouwen en mensen helpen! De onzekerheden zijn er absoluut nog, maar ik leer meer en meer op mijzelf te vertrouwen. Ik weet wat ik kan, ik weet dat wat mijn handen voelen klopt en leer daar meer en meer op te vertrouwen. De energie die ik van het behandelen krijg is onbeschrijfelijk en ik geniet er zo enorm van om hier mee bezig te zijn. We zijn er nog lang niet, het opbouwen heeft tijd nodig. Maar één ding is zeker: dit is gaver dan ik ooit had durven dromen!!
